Nu we met Corona het huis niet meer uit mogen, en dichter op elkaar zitten, is het een goed moment om van een nood een deugd te maken, en om tijd te nemen voor 'quality time' en diepgaand te verbinden met onze huisgenoten en mensen rondom. Ik weet dat het een uitdaging kan zijn om dicht op elkaar te leven. Misschien spelen er vanalle gevoelens in jou en de ander af, of misschien voel je je getriggerd door het gedrag van de anderen... Hoe dan ook, vanuit mijn ervaring weet ik dat het zo belangrijk is om elkaar daarin te ontmoeten, ruimte te maken om naar elkaar gevoelens te luisteren en te delen wat er echt op het hart ligt. Een context waarin iemand helemaal zichzelf mag zijn, met alles wat er op dat moment in hem/haar leeft. Het voelt zalig wanneer ik er echt kan zijn voor iemand die een moeilijke dag heeft, voor iemand die angstig is,... en ruimte hieraan kan geven. Recentelijk had ik een van mijn dierbaren gekwetst met wat ik had gezegd. Ook op deze minder makkelijke momenten wil ik ruimte maken voor de gevoelens die naar aanleiding hiervan naar boven kwamen en voel ik me dankbaar wanneer ik met iemand op dat niveau mag verbinden.
Diep vanbinnen verlang ik naar een samenleving waar diep authentiek contact, waarin we elkaar echt kunnen ontmoeten, de norm wordt. Ik hoop dat deze post ons een stapje in de richting helpt.
Hoe zetten we nu deze 'ruimte' neer waarin de ander helemaal kan ontspannen en zichzelf mag zijn?
De eerste belangrijke stap die voor mij cruciaal is, is om eerst thuis te komen bij mezelf, en in contact te komen met het stukje in mezelf dat weet "ik ben helemaal ok". Het is maar wanneer ik in contact staat met mijn eigen intrinsieke goedheid, dat ik er echt onvoorwaardelijk kan zijn voor de ander. Hoe meer ik in contact staat met mezelf, hoe minder snel ik in een defensieve houding schiet, of juist overdreven gaat 'pleasen' om zeker de goedkeuring van de ander te krijgen. Als je één ding meeneemt uit deze post, hoop ik dat het is dat je regelmatig contact maakt met dit stukje "ik ben helemaal ok" in jezelf, en hierin mag ontspannen. Het verandert levens!
Daarna probeer ik mijn volle aandacht aan de persoon te geven, niet een aandacht die advies wil geven en problemen wil oplossen, wel een aandacht die gewoon aanwezig wil zijn. Wanneer ik aanvoel dat er iemand met iets zit nodig ik de persoon uit door bijvoorbeeld te vragen. "Ik heb de indruk dat er iets dwars zit, klopt dat? Wil je er meer over zeggen?" en "Ik wil er even zijn voor jou, ik ben nieuwsgierig naar wat er in je omgaat, mag ik je daarin ontmoeten?". Ik zie het als een luisteroefening waarin ik de persoon ontvang en alle gevoelens helemaal welkom heet.
Wanneer ik getriggerd wordt door de reactie van de ander, en de focus verleg naar mijn eigen pijn, merk ik dat ik de kwaliteit van deze warme ontvankelijke context onderuit haal. Wanneer ik merk dat ik defensief wil reageren keer ik terug naar het plekje in mezelf waar ik weet dat ik 'helemaal ok ben' en indien nodig formuleer ik er nog bij: "Dit vind ik moeilijk om te horen, maar ik wil er toch helemaal voor je zijn, vertel verder, en als het ok is voor jou kom ik er straks op terug".
Soms is gewoon 'gehoord te zijn' en ontvangen te worden al een hele verademing. Anderzijds bevatten deze gevoelens een boodschap met veel wijsheid. De gevoelens wijzen op een behoefte die al dan niet voldaan is, en wachten op de volgende vlaag van emoties, zonder de onderliggende boodschap te integreren zou spijtig zijn. Het gebeurt dat ik aanvullend nog durf te vragen wat deze gevoelens willen vertellen, en welk onderliggend hartsverlangen er naar boven komt wanneer deze gevoelens ruimte krijgen.
Hopelijk biedt dit wat inspiratie om zelf thuis aan de slag te gaan. Moest je interesse hebben om zo een warme context, waarin alles welkom is, te ervaren, ben je welkom op de gratis videocall: hart-cirkel zaterdagavond (zie kalender)
Wil je hier thuis verder mee experimenteren?
Naast gewoon luisteren naar wat er in de andere persoon omgaat, kan je deze houding gebruiken om meer uitdagende gesprekken aan te gaan:
Vraag naar de ander zijn/haar behoeften en hartsverlangens, en maak de jouwe kenbaar: Neem de tijd om van elkaar te weten te komen wat je nodig hebt om je goed te voelen. Vraag naar wat werkt voor de ander, en wat niet?
Deel wat de dingen zijn die jij in de relatie brengt die niet werken. Je kan hierbij volgende zin gebruiken: "Wat ik in deze relatie breng, wat niet werkt is dat wanneer… (bvb wanneer ik geïrriteerd ben), ik … (bvb passief agressief reageer en jou buitensluit)"
Opmerking: Het gevaar bestaat dat als je eigenlijk over je eigen gevoelens/behoefte wil praten, en toch vraagt naar die van de ander, het 'psychologiserend' en niet authentiek over komt. Als je denkt dat de andere persoon ook deze warme context kan bieden kan je de rollen omdraaien door te vragen "ik zit met deze… (frustratie), kan je even liefde vol aanwezig zijn en naar me luisteren terwijl ik mijn frustratie deel?" (door op voorhand toestemming te vragen is er vaak al heel wat meer bereidwilligheid van de andere kant om dit te ontvangen)